Τι να πει κανείς για τη φετινή χρονιά!   Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει… Έχουμε μάθει να ζούμε με τις δυσκολίες, να τις αντιμετωπίζουμε και να τις ξεπερνάμε.  Αυτό που συνέβη φέτος όμως, ήταν εκτός από κάθε λογική.  Μου αρέσει να βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο, κι έτσι αντί να αναλωθώ σε ακόμα μια ανασκόπηση της κατάστασης που ζούμε, θα προτιμούσα να ανατρέξω στον φετινό τρύγο που ξεκίνησε τόσο δύσκολα, όμως κατέληξε με θετικό πρόσημο.

Πριν μιλήσουμε για τον τρύγο όμως θα ήθελα, όπως πάντα, να αναφερθώ σε  τέσσερα σημαντικά πράγματα που σημάδεψαν την Κυρ-Γιάννη για τη φετινή χρονιά.

1.Επενδύσεις

Παρά τις δυσκολίες στην εκτέλεση των εργασιών, συνεχίσαμε ακάθεκτοί την επέκταση του μεγάλου οινοποιείου της Κυρ-Γιάννη στο Αμύνταιο.  Το οινοποιείο ελπίζουμε να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές του Ιουνίου 2021 έτσι ώστε να υποδεχτεί τον τρύγο του 2021.  Μεγάλη στιγμή να ολοκληρωθεί η « Παράγκα» του κυρ-Γιάννη Μπουτάρη μου σε ένα υπερσύγχρονο οινοποιείο 3000 τόνων!

2.Επισκέψιμο

Στη Νάουσα, εν μέσω lockdown ολοκληρώσαμε το επισκέψιμο του οινοποιείου, με νέα κουζίνα, wine bar, χώρο γευστικής δοκιμής και εστιατόριο.  Μπαίνουμε σε μια άλλη εποχή κι είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τους οινοτουρίστες του 2021!

3.Κρασί στο Σπίτι

Μέσα από τις δυσκολίες προέκυψε μια νέα τάση, που θα αλλάξει για πάντα την κατανάλωση του κρασιού στην Ελλάδα.  Είναι δεδομένο ότι ο μέσος Έλληνας δεν καταναλώνει κρασί με το φαγητό παρά μόνο όταν είναι σε ταβέρνα ή όταν έχει κόσμο στο σπίτι για κάποια γιορτή ή μάζωξη.  Το lockdown έφερε το κρασί στην καθημερινότητα του Έλληνα, γεγονός που θα αλλάξει για πάντα την αγορά του κρασιού στη Ελλάδα και θα πλησιάσει πιο πολύ τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

4.Τρύγος στο Κτήμα Σιγάλα στη Σαντορίνη

Φέτος, μετά από τριάντα χρόνια, επέστρεψα στον «τόπο του εγκλήματος», στην μοναδική και άδεια από κόσμο Σαντορίνη!  Έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο του Κτήματος Σιγάλα, τρυγήσαμε κι εκεί στις αρχές Αυγούστου υπέροχο Ασύρτικο.  Ήταν μια αξέχαστη και συγκινητική εμπειρία κι αρχή μιας νέας και πολλά υποσχόμενης πορείας.

Ας πούμε όμως και δυο λόγια για τον φετινό τρύγο.

Η αμπελουργική χρονιά ξεκίνησε με ένα άνυδρο Γενάρη και έναν Φλεβάρη με ελάχιστες βροχές.  Οι μέσες θερμοκρασίες ήταν φυσιολογικές για την εποχή, γεγονός  που βοήθησε στην έγκαιρη ολοκλήρωση των καλλιεργητικών φροντίδων.

Ακολούθησαν δυο μήνες, Μάρτιος και Απρίλιος, με μεγάλα διαστήματα εντόνων βροχοπτώσεων, ιδιαίτερα την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου που χιόνισε κιόλας (δύο μέτρα χιόνι στα κλειστά Τρία Πέντε Πηγάδια!),  με θερμοκρασίες αρκετά χαμηλές για την εποχή.   Το γεγονός αυτό επέδρασε στα φυτά παρατείνοντας την  έκπτυξη στους οφθαλμούς και οδήγησε σε μια οψιμότερη χρόνια κατά τουλάχιστον μια εβδομάδα .

Για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο είχαμε πολλές μπόρες μικρής διάρκειας και έντασης.   Η περίοδος  χαρακτηρίστηκε από θερμές ημέρες και αρκετά δροσερές βραδιές για την εποχή.  Αυτό δημιούργησε μια μακρά περίοδο ανθοφορίας σε όλες τις ποικιλίες, με αποτέλεσμα να έχουμε ανομοιομορφία στα σταφύλια την περίοδο του τρύγου.

Τέλος, το καλοκαίρι ήταν σχετικά ψυχρό και χαρακτηρίστηκε από αρκετές βροχές τον Ιούλιο, και μια ισχυρή καταιγίδα στις αρχές Αυγούστου.  Από εκεί και περά ακολούθησε μια περίοδος παρατεταμένης ξηρασίας και αυξημένων για την εποχή θερμοκρασιών μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες ωρίμανσης.   Ακόμα πιο σημαντικό, το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, οι βραδινές θερμοκρασίες έπεσαν ραγδαία, θυμίζοντας το κλασσικό μικροκλίμα  της Νάουσας που γνωρίζαμε στο παρελθόν.  Στο Αμύνταιο, τα πουλόβερ βγήκαν από τις ντουλάπες και τα πρώτα τζάκια άναψαν!

Δυστυχώς πολλοί αμπελουργοί φοβήθηκαν τη βροχή της 26 Σεπτεμβρίου, και τρύγησαν σχετικά άγουρα τα σταφύλια.  Στους αμπελώνες μας στο Γιανακοχώρι στη Νάουσα και στη Σαμαρόπετρα στον Άγιο Παντελεήμονα στο Αμύνταιο, για άλλη μια χρονιά ο μεγάλος τρύγος του Ξινόμαυρου εξελίχθηκε τον Οκτώβριο.  Η επιλογή ώριμων τσαμπιών κατά τον τρύγο, έτσι ώστε να μειωθεί η ανομοιομορφία, είναι η λύση που επιλέξαμε έτσι ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Αν χρειαζόταν μια φράση για να χαρακτηρίσουμε την φετινή χρονιά αυτή θα ήταν, ανομοιομορφία.   Οι ποσότητες ήταν ελαφρώς μειωμένες στη Νάουσα κι αρκετά αυξημένες στο Αμύνταιο, και η ποιότητα χαρακτηρίζεται πολύ καλή στα ερυθρά κι εξαιρετική στα λευκά.  Το τελικό αποτέλεσμα βέβαια, θα φανεί σε ένα χρόνο περίπου όταν το κρασί βγει από τα βαρέλια κι ετοιμάσουμε τα τελικά χαρμάνια.

Όπως και να έχει, θα θυμόμαστε για πάντα το 2020, για τους λάθους λόγους.  Τα κρασιά θα εξελιχθούν καλά, μια που κάθε μέρα μαθαίνουμε, κι η σοδειά του 2020 θα μείνει για πάντα αποτυπωμένη στη μνήμη μας.

Περιμένουμε με ανυπομονησία το 2021 για να είμαστε υγιείς, και να κάνουμε ακόμα καλύτερα κρασιά.

Όλη η ομάδα της Κυρ-Γιάννη, κι εγώ προσωπικά είμαστε στη διάθεση σας για ερωτήσεις, παρατηρήσεις και σχόλια.

Με Φιλικούς Χαιρετισμούς,

Στέλλιος