Η φετινή χρονιά μάς έκανε να σκεφτούμε δυο φορές τις παραδοσιακές μεθόδους αμπελουργίας, τον καιρό και τα κρασιά που φτιάχνουμε.
Ο τρύγος είναι η καλύτερη εποχή του έτους. Δεν είναι μόνο η στιγμή κατά την οποία δρέπει κανείς τους καρπούς μιας ολόκληρης χρονιάς, αλλά επιπλέον αποτελεί μια περίοδο στοχασμού και σχεδιασμού για το μέλλον.
Στην Κυρ-Γιάννη βλέπουμε το Δελτίο Τρύγου, όχι απλά, ως τυπική αναφορά, αλλά περισσότερο σαν μια δήλωση για όσα μας κάνουν να ξυπνάμε κάθε μέρα και να πηγαίνουμε στη δουλειά.
Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης κρασιού που επιβλήθηκε πριν από μία διετία (ευτυχώς καταργήθηκε από 1/1/2019), το όριο φύτευσης νέων αμπελώνων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η συρρίκνωση και η γήρανση της αμπελουργικής κοινότητας είναι όλα ζητήματα που έχουμε θίξει κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Φέτος, θα θέλαμε να μιλήσουμε για δύο θέματα που αμφότερα επηρεάζουν τις προσπάθειές μας για τη δημιουργία μιας υγιούς, βιώσιμης και παγκοσμίου κλάσης βιομηχανίας κρασιού.
- Το παρωχημένο νομικό πλαίσιο για τον οινοπαραγωγικό κλάδο στην Ελλάδα
- Οι μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες
Στην Ελλάδα το σύστημα ΠΟΠ / ΠΓΕ δημιουργήθηκε πριν από σαράντα χρόνια. Από τότε, παρά τις θεαματικές αλλαγές στην παγκόσμια και στην ελληνική βιομηχανία οίνου, κατά την τελευταία δεκαετία, σημαντικές τροποποιήσεις ή προσαρμογές δεν σημειώθηκαν. Αν θέλουμε ποτέ να θεωρηθούμε μέρος του σύγχρονου οινικού κόσμου, αυτό πρέπει να αλλάξει. Ο κλάδος και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης υπό την εποπτεία των τοπικών συμβουλίων αμπέλου και οίνου, πρέπει να επανεφεύρουν τον εαυτό τους και να αναβαθμίσουν το νομικό πλαίσιο. Το σύστημα πρέπει να συνεργαστεί μαζί με τους οινοπαραγωγούς και όχι, εναντίον τους, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ποιοτικό έλεγχο, βέλτιστες πρακτικές καλλιέργειας και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Όλοι ελπίζουμε ότι το πρώτο ελληνικό Συμπόσιο Αμπέλου και Οίνου μέσα στο 2019 θα αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα εύρωστο ελληνικό αμπελώνα το 2030.
Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με τις μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες.
Φέτος, ζήσαμε έναν ήπιο χειμώνα με υψηλές βροχοπτώσεις, αλλά περιορισμένη χιονόπτωση. Οι θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες από τον μέσο όρο.
Η άνοιξη ήρθε με φυσιολογικές βροχοπτώσεις, αλλά απόλυτη ανομβρία τον Απρίλιο, έναν από τους ξηρότερους που ζήσαμε ποτέ. Οι μέσες θερμοκρασίες ήταν υψηλές, οπότε η έκπτυξη των οφθαλμών και η άνθιση ήρθαν νωρίτερα από ποτέ, σηματοδοτώντας μία πρώιμη χρονιά. Πού να ξέραμε τη συνέχεια!
Η αρχή του καλοκαιριού ήταν πρωτόγνωρη με καθημερινές νυχτερινές βροχοπτώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιούλη, που ανάγκασαν τους πιο σκληροτράχηλους αμπελουργούς να εργάζονται ακόμη σκληρότερα, και τους λιγότερο ανθεκτικούς να βλέπουν τους αμπελώνες τους να πλήττονται από τον περονόσπορο και τον βοτρύτη. Η εντατική εργασία και οι τακτικές επεμβάσεις είχαν αποτέλεσμα. Στις 18 Αυγούστου μία βαριά καταιγίδα με ύψος βροχής που ξεπέρασε τα 180 χιλιοστά μέσα σε τέσσερεις ώρες, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα στους δρόμους, παρά στους αμπελώνες μας!
Ήταν το τέλος ενός δραματικού μήνα μετά τον οποίο, ζήσαμε ένα εξαιρετικό καλοκαίρι! Οι όμορφες μέρες με τις κανονικές θερμοκρασίες και τις δροσερές νύχτες κράτησαν μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, επιτρέποντας μια ωραία και σταδιακή ωρίμανση όλων των αμπελώνων του Ξινόμαυρου.
Τρυγήσαμε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, φορώντας κοντομάνικα και σορτς, μαζεύοντας σταφύλια καλού χρώματος, όμορφης αρωματικής έντασης και με υψηλά επίπεδα σακχάρων. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι η καλή ισορροπία των κρασιών: υψηλό επίπεδο αλκοόλ που δίνει τη δομή, αλλά με μέση φαινολική ωριμότητα που παράγει κρασιά με εξαιρετική κομψότητα· ήδη «ξεκουράζονται» στην κάβα μας, κι εμείς ανυπομονούμε να τα δοκιμάσουμε ξανά την άνοιξη για την τελική ετυμηγορία μας.
Ακόμα, ωστόσο δεν έχουμε απαντήσει στα ερωτήματα της χρονιάς.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε τις καιρικές αλλαγές; Πρέπει να αυξήσουμε την απόδοση ποιότητας της παραγωγής και τον «πράσινο τρύγο»; Πώς θα αντιμετωπίσουμε έναν μη αξιόπιστο κύκλο ωρίμανσης; Ποιοι είναι οι παράγοντες που θα κάνουν το Ξινόμαυρο ακόμα πιο κομψό, εύκολο να καταναλωθεί άμεσα, διατηρώντας όμως, παράλληλα τη μακροζωία του για την οποία είναι γνωστό; Είμαστε πιο κοντά κάθε χρόνο στη διαχείριση των διαβόητων τανινών του, αλλά είμαστε στον σωστό δρόμο;
Αυτές τις ερωτήσεις αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα και ναι, δεν έχουμε ακόμα όλες τις απαντήσεις.
Κι όμως, αυτό είναι που κάνουμε και αγαπάμε!
Τις καλύτερες ευχές μου,
Στέλλιος Μπουτάρης
