Μια χρονιά που παρά τις δυσκολίες της άνοιξης εξελίχθηκε αριστουργηματικά κατά την περίοδο της ωρίμανσης μέχρι και τον τρύγο.

Έχει γίνει ένα είδος παράδοσης κάθε χρόνο, αρχές της Άνοιξης να σας παρουσιάζω τον τρύγο της προηγούμενης χρονιάς!  Πολλοί με έχουν ρωτήσει γιατί γράφω το Δελτίο Τρύγου τέτοια εποχή και όχι, αμέσως μετά το μάζεμα των σταφυλιών, όπως συνηθίζουν τα πιο πολλά οινοποιεία. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι και πολύ καλός στο γράψιμο, οπότε η αναβολή είναι ένας τρόπος αποφυγής. Αλλά μετά, έρχεται εκείνη η στιγμή του έτους που μπορούμε να αρχίσουμε πραγματικά, να βλέπουμε και να γευόμαστε τα κρασιά μας.  Τα λευκά του 2019 είναι ήδη στην αγορά, τα λευκά παλαίωσης έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τα βαρέλια και να ανεβαίνουν στο οινοποιείο, μετά από 5-6 μήνες ωρίμασης στο ξύλο και τα ερυθρά έχουν περάσει μια σημαντική περίοδο στην κάβα, έχουν ηρεμήσει και έχουν αρχίσει να δείχνουν τα πρώτα σημάδια ποιότητας!

Με όλα τα δώρα τους στο μυαλό και στις αισθήσεις, η ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της χρονιάς τους και μια δόση έμπνευσης δίνουν το παρών. Με την ευκαιρία αυτή, βάζω στο χαρτί και κάποιες ιδέες ή ανησυχίες για την αγορά οίνου στην Ελλάδα και στον κόσμο.

Κάποιες σκέψεις για περίσκεψη…

Πέρσι μιλήσαμε για την Κλιματική Αλλαγή που ήρθε για να μείνει, αλλά και για το απαρχαιωμένο αμπελοοινικό νομικό σύστημα στη Ελλάδα.  Πρόπερσι, για το μεγάλο πρόβλημα των νέων φυτεύσεων.  Το 2019, το θέμα επέστρεψε ως καυτό ζήτημα, που απασχολεί όχι μόνο, το Κτήμα Κυρ-Γιάννη, αλλά και ολόκληρη την ελληνική αμπελουργία και αγορά οίνου.  Είναι που κατά την περσινή χρονιά, συμπληρώθηκε η τριετής περίοδος, μετά την οποία ο νόμος επιτρέπει στους αμπελοκαλλιεργητές να κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους. Δυστυχώς, η ανταπόκριση ήταν μόνο 50%. Χάσαμε 3.000 στρέμματα πολυπόθητων νέων αμπελώνων.

Φέτος, άλλο ένα πρόβλημα προέκυψε, από εκεί που δεν το περιμέναμε.  Τα Εθνικά Προγράμματα Στήριξης οίνου, τα οποία ορίζονται από τις αρχές της Κοινής Οργάνωσης της Αμπελοοινικής αγοράς (ΚΟΑ) και έτρεχαν τα τελευταία έξι χρόνια, έπαυσαν. Πρόκειται για ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα που διεξάγονται υπό την αιγίδα κρατικών και ιδιωτικών πρωτοβουλιών και αποσκοπούν στην προαγωγή της εικόνας, της ταυτότητας και της προστιθέμενης αξίας του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μεγάλη συμμετοχή σε αυτά τα προγράμματα τόσο από τα μικρά όσο και από τα μεγάλα οινοποιεία, συνεισφέροντας στην πρόοδο του ελληνικού brand με εξαιρετικά αποτελέσματα. Οι πωλήσεις σε τρίτες χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία), αυξήθηκαν εντυπωσιακά, όπως και η μέση τιμή πώλησης, επιτυγχάνοντας έναν από τους πρωταρχικούς μας στόχους.

Δυστυχώς, τα τελευταία δύο χρόνια, τα προγράμματα αυτά δεν εφαρμόστηκαν. Ως αποτέλεσμα, οι εξαγωγές προς τις αγορές στόχευσης έχουν ήδη δείξει σημάδια κόπωσης. Επιπλέον, άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Αυστρία, εφαρμόζουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Οι προωθητικές δράσεις αυτής της έκτασης και δυναμικής είναι απόλυτα σημαντικές, καθώς θέτουν τη βάση για πιο συνεπείς και συνεκτικές στρατηγικές επικοινωνίας από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ επιπλέον, ορίζουν και καθιερώνουν το ελληνικό κρασί ως brand στην παγκόσμια αγορά.

Είμαστε αισιόδοξοι, ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θα ενεργοποιηθεί άμεσα και θα προκηρύξει νέα προγράμματα έτσι ώστε, να μη χαθούν άλλα ευρωπαϊκά κονδύλια και να συνεχίσει η ανοδική πορεία του ελληνικού κρασιού στις διεθνείς αγορές.

Ένας τρύγος για αναθύμηση

Μια βροχερή άνοιξη ακολούθησε ένα  κρύο και με πολλά χιόνια χειμώνα οψιμίζοντας τη χρονιά κατά δεκαπέντε μέρες.  Οι ήπιες βροχές συνεχίστηκαν μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, αγχώνοντας λίγο τα παιδιά στο αμπέλι, που αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αφού η σκληρή δουλειά τους σταμάτησε κάθε πιθανότητα εμφάνισης περονόσπορου και ωιδίου.

Ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος ήταν εξαιρετικοί για την ωρίμανση των σταφυλιών, με ζέστη χωρίς ακρότητες και μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ μέρας και νύχτας, θυμίζοντας λίγο τον παλιό καιρό, όταν το βράδυ, μια ζακέτα κάτω από το πλατάνι ήταν πάντα απαραίτητη, στα μέσα του καλοκαιριού!

Ο τρύγος ξεκίνησε χωρίς κανένα άγχος – όσο αυτό μπορεί να είναι δυνατό – και συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, μαζεύοντας κάθε μέρα, ώριμα σταφύλια και ρεγουλάροντας τις δουλειές στο οινοποιείο με ρυθμό και προγραμματισμό.  Δοκιμάζοντας τα κρασιά οι προβλέψεις μας επιβεβαιώθηκαν. Θα μπορούσε να γράψει βιβλίο κανείς για τη χρονιά του 2019. Εγώ θα περιοριστώ σε λίγες λέξεις: καταπληκτικά χρώματα και αρώματα, φαινολική ωριμότητα που αγγίζει την τελειότητα και κυρίως, πολύ νόστιμα στο στόμα!

Σήμερα, στα πρόθυρα της άνοιξης του 2020, χαμογελάω όταν σκέφτομαι ότι το 2019 ήταν η χρονιά της εικοσαετίας τόσο για τη Νάουσα όσο και για το Αμύνταιο. Ένα ποτήρι καλό κρασί δίνει δύναμη και θάρρος να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις που φέρνουν οι καιροί. Δοκιμάστε τα λευκά και θα καταλάβετε για τι χρονιά μιλάμε. Και αναμείνατε λίγο ακόμα τα κόκκινα, θα σας γοητεύσουν!

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Στέλλιος Μπουτάρης