Όσοι έχουν επισκεφθεί το οινοποιείο στο Γιαννακοχώρι γνωρίζουν την συλλογή των κιτς αντικειμένων του Γιάννη Μπουτάρη.
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτά τα κιτς αντικείμενα εισέρχονται σε έναν χώρο τέχνης;
Η έκθεση στην γκαλερί a.antonopoulou.art φέρνει στο προσκήνιο το συλλεκτικό πάθος του Γιάννη Μπουτάρη και επιβεβαιώνει –ιδίως για όσους δεν γνώριζαν την ύπαρξη της συλλογής του– τη φήμη του ως αντισυμβατικού ανθρώπου, που δεν διστάζει να παίρνει το ρίσκο και να δοκιμάζει νέες εμπειρίες. Ο ίδιος λέει:
“Μέσα στην, μάλλον, πολυτάραχη πορεία μου άρχισα να μαζεύω αντικείμενα χωρίς κανένα σκοπό και λόγο παρά μόνο ένα σκεπτικό. Ενθύμια από πόλεις και χώρες που επισκεπτόμουν σ’ όλα τα χρόνια για να πουλήσω κρασιά. Άλλα αυτά ήταν όλα ευτελή και κακόγουστα όπως όλα τα ενθύμια σ’ όλο τον κόσμο…”
Οι αφηγήσεις που παρουσιάζει η γκαλερίστα Αγγελική Αντωνοπούλου μέσα από τα κιτς σουβενίρ της συλλογής του Γιάννη Μπουτάρη παραπέμπουν σε μια εγκατάσταση σύγχρονης τέχνης. Σε κάθε ενότητα που στήνει η Αντωνοπούλου τα αντικείμενα της συλλογής αφηγούνται μια νέα ιστορία. Ο θεατής της έκθεσης καλείται να αναλογιστεί το βαθύτερο νόημα του συλλέγειν, την απατηλότητα που χαρακτηρίζει το κιτς και την αλληγορική δύναμη της ποιητικής του.
Η συλλογή του Γιάννη Μπουτάρη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: ένα πλήθος από αντικείμενα που απεικονίζουν ζώα (πορσελάνινα, πλαστικά, ξυλόγλυπτα, σκαλισμένα σε μάρμαρο)· πορτρέτα πολιτικών αρχηγών τυπωμένα σε κούπες· ήρωες της ελληνικής μυθολογίας· μπούστα γυναικών και ημίγυμνες κοπέλες σε ερωτικές πόζες· αγωνιστικά αυτοκίνητα· δεκάδες αναπτήρες· ζωγραφιστά πιάτα, τασάκια, λυχνάρια· ρολόγια τσέπης και χειρός· κούκλες ματριόσκα· ευφάνταστα διακοσμημένες φιάλες ποτών· τσαγιέρες με λεοπάρ σχέδια· και μια μεγάλη ενότητα με μπιμπελό από διάφορες πόλεις, περιοχές και χώρες, στις οποίες ταξίδεψε ο κάτοχός τους τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πολλά από αυτά τα ενθύμια είναι άμεσα αναγνωρίσιμα τοπόσημα: ο Παρθενώνας, ο Λευκός Πύργος, ο Πύργος του Άιφελ, η Όπερα του Σίδνεϊ, ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος ή το Manneken Pis («Ο μικρός που ουρεί») – το γνωστό μπρούντζινο άγαλμα των Βρυξελλών.
Τα μπιμπελό και σουβενίρ που συλλέγει ο Μπουτάρης ανήκουν στην κατηγορία του μελαγχολικού κιτς. Λειτουργούν δηλαδή σαν ονειρικές εικόνες με τις οποίες μπορούμε να αναπτύξουμε μια προσωπική σχέση. Τα αντικείμενα αυτά είναι κάτι παραπάνω από άψυχα αποκτήματα: με το να προβάλλουμε σε αυτά τις επιθυμίες μας, με ενοχικό τις περισσότερες φορές τρόπο, τους προσδίδουμε μια έντονη φετιχιστική διάσταση.
Από τις 23/9 – 29/10/2016, κατά τη διάρκειά της έκθεσης, η γκαλερί μεταμορφώνεται, πάνω σε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της Ν. Καρακωστάνογλου Μπουτάρη .
Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί για την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου, ώρα 07.00-10.30μ.μ.
Διάρκεια έκθεσης: 24 Σεπτεμβρίου – 29 Οκτωβρίου
Ώρες λειτουργίας: Τετ. – Παρ. 02:00 – 08:00μ.μ. & Σάβ. 12:00-04:00μ.μ.
Επιμέλεια έκθεσης: Αγγελική Αντωνοπούλου
Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος με κείμενο του ιστορικού τέχνης Χριστόφορου Μαρίνου.